Historie seksualne i fantazje erotyczne

Jej oczy szeroko się otworzyły i światło poranka przedostało się do środka na chwilę, po czym szybko je zamknęła. Miękkie dźwięki jej przebudzenia zaczęły wypełniać pokój, gdy rozciągała się, wyginała i skręcała swoje ciało jak wąż. Nie spała dobrze. Bliskie przybycie jej Mistrza spowodowało długie napady niepokoju, a przede wszystkim pożądania. Kiedy się wierciła, flanelowe prześcieradło zaczepiło ją między nogami. Fałdy właśnie złapały czubek jej teraz stale pulsującej łechtaczki, powodując jej krzyk. Mocno przygryzła wargę. Fałdy jej gorącej, mokrej cipy drżały niemal w oczekiwaniu. Jedyne, co mogła zrobić, to nie wepchnąć od razu głęboko w siebie smukłych palców. "Oh!" Warknęła, wyrażając...

Jest to dzieło fikcyjne, wszystkie postacie mają ukończone 18 lat i są fikcyjne. Tematy tej historii to: Gwałt, niechęć i lekka niewola. Ten fragment powieści został napisany przeze mnie i należy do mnie. Ostateczny montaż został wykonany przez mojego Doma i mnie. Cieszyć się ; ) Jak Anna odkryła, że ​​jest małą dziwką Część 1: Nieproszony gość Dzień zaczął się od dreszczyku nerwowego podniecenia. Długo czekałam na ten konkretny piątek, gdyż był to dzień, w którym rodzice zostawiali mnie samą na cały weekend. Moi rodzice byli właścicielami dużej i odnoszącej sukcesy firmy, więc zawsze ciągnęli mnie za sobą w długie podróże...

Linsey niemal podskoczyła chodnikiem, radośnie podskakując na swoich krokach i uśmiechając się życzliwie. Jej skóra nie była całkiem blada, a zimno sprawiało, że jej twarz była lekko zaróżowiona. Miała na sobie cienki wełniany sweter w paski szarości i jaskrawej, żywej czerwieni. Miała długie, brązowe włosy, które przechylały się na zewnątrz i nieco do góry, oraz jasne, szerokie, niebieskie oczy z mysimi rysami. Miała na sobie białą koronkową spódnicę i białe pończochy, a stroje przypominały baletki. Nosiła książki w ramionach, trzymając je, owijając wokół nich ramiona, z łokciami skierowanymi w dół i palcami zakrzywionymi na górze. Poezja, rachunek różniczkowy i księga nut...

PROLOG: Wiosna 1965 Zaczęła myśleć o sobie jako o Niewidzialnej Dziewczynie. Miała przyjaciół: dzieci, z którymi dorastała, wspólnie przemierzające klasy na przedmieściach Bostonu, w Ridgeton, połączone niekończącymi się i złożonymi wątkami wspólnych doświadczeń w ich małym świecie. Wielu z nich, tak jak ona, kontynuowało naukę w lokalnym dwuletnim college'u. Ale w jakiś sposób pomiędzy szkołą podstawową a tym, jej pierwszym rokiem studiów, było tak, jakby jakieś zaklęcie, działające tak wolno, że było niezauważalne, odciągnęło ich wszystkich od siebie, a przynajmniej od niej, nici stały się równie kruche jak pajęcza sieć. Nadal widywała ich w szkole, siedziała w tych samych klasach, prowadziła...

Brenda Olsen stała trochę niecierpliwie w kolejce, czekając na rejestrację i otrzymanie klucza do swojego pokoju. „Wreszcie” – mruknęła pod nosem – „moja kolej!” "Jak mogę ci pomóc?" – zapytała wesoło blondynka za ladą. Brenda chciała rzucić kobiecie cynk, ale przemyślała to i odpowiedziała: „Olsen, Brenda Olsen, mam rezerwację na trzy noce”. „Uhhhhhh, pozwól mi zobaczyć” – powiedziała blondynka, wpisując swoje imię na terminalu komputera rezerwacji. „Hmmmmm, nie znalazłem tego tutaj, sprawdzę jeszcze jedno miejsce......” Brenda nerwowo tupała nogą, podczas gdy sprzedawca szukał jej imienia. W końcu, kręcąc głową na boki, blondynka powiedziała powoli: „Przykro mi, proszę pani, ale nigdzie nie...

Wciąż pamiętam, kiedy po raz pierwszy spojrzałem na Sandrę. Byłem niechlujnym dwudziestolatkiem. Była bardzo seksowną dziewczyną w wieku 22 lat. Podeszła do mnie, gdy próbowałem odpalić mój dość temperamentny motocykl Norton 750 Commando. Mówiła coś o tym, że lubi rowery. Tylko to chciałem usłyszeć. Atrakcyjnie wyglądająca brunetka z dużymi brązowymi oczami, w obcisłych dżinsach, podchodzi do mnie i mówi, że lubi rowery. Moje życie w mgnieniu oka zmieniło się na lepsze. To było tak, jakbym wygrał życie na loterii. Zaczęliśmy się spotykać. Koncerty, bary i wycieczki na wybrzeże Jersey stały się normą. Kocham to. Ona to uwielbiała. Tego lata 1981 roku...

Dwie pary identycznych par migdałowo-ciemnych oczu spoglądały na siebie spokojnie znad owłosionej piersi Jake’a, gdy ten leżał delikatnie chrapiąc na środku łóżka. Leżały dwie ciemnowłose piękności, po jednej głowie na każdym z jego ramion, gdy odpoczywały. Chociaż Jake był wyczerpany ich seksualną zabawą, dwie wampirze dziewczyny nie były. „Przykro mi” – pomyślała Annalisa w umyśle Béli. „Nie chciałam, żeby się we mnie zakochał. Po prostu próbowałam być dobrym gospodarzem… i też byłam trochę ciekawa”. „Trudno być zazdrosnym” – pomyślał Béla. „Jest w tobie zauroczony, bo przypominasz mu mnie. To naprawdę moja wina. Ignorowałem go na rzecz prawie wszystkich innych na całym...

Siedziałem tam w milczeniu, wpatrując się w moje sto dziewięć zadrapań na ścianie. Wziąłem głęboki oddech, próbując ustabilizować swoją wolę, aby iść dalej. Wczoraj... Wczoraj bolało. Ból, jakiego nie czułem od miesięcy. Nie, odkąd ją ostatni raz widziałem. Nie, odkąd tu przybyłem. Westchnęłam, wstając, kiedy grzechotanie w drzwiach wyrwało mnie z zadumy. Spoglądając przez pleksiglas, dostrzegłem mężczyznę otoczonego przez dwóch sanitariuszy z „Azylu dla obłąkanych przestępców w East End”. Westchnęłam, skupiając się na mężczyźnie. Był nieco niski, niższy zarówno ode mnie, jak i sanitariuszy (którzy byli wielcy). Nosił okrągłe okulary i stetoskop na ramionach. Wszystko w nim krzyczało: „zmniejsz się”. Westchnąłem...

Budynek z szarego kamienia stał przed Cassandrą dość interesująco, fasada udająca Tudorów była w pewnym stopniu poszarzała przez lata zanieczyszczeń. Czarna farba na drzwiach lekko odpryskała. Ironia przyszła na swoją kolej, umieszczając ją przy Acacia Avenue 23, obok mitycznej dziwki sławnej Żelaznej Dziewicy. Liczby były lekko nierówne i odchylały się od siebie u góry. Krwawe róże wspięły się na przód wśród bluszczu. Po lewej stronie drzwi znajdowała się duża mosiężna kołatka. Cassandra miała nadzieję, że jest odpowiednio ubrana, w krótką fioletową kurtkę, dżinsy trzy czwarte i kwiecistą bluzkę. Jej blond włosy sięgające do ramion lekko opadały na okulary w drucianych oprawkach...

Naomi Price stanęła w obliczu kryzysu, którego nie sama wywołała, ale tylko ona mogła znaleźć rozwiązanie. Miała 38 lat i jej kariera rozwijała się pomyślnie. Ale jej 14-letnia córka uczęszczała do szkoły prywatnej. Ona i jej mąż rozwiedli się wkrótce po jej urodzeniu. Jego alimenty nie pomagały Naomi związać koniec z końcem. Poza tym kariera jej byłego poszła na marne; pracował tylko na pół etatu i ledwo radził sobie sam. Rok wcześniej Naomi umieściła matkę w domu opieki. Chociaż był o wiele ładniejszy niż dom opieki, był drogi. Portfel oszczędności i akcji jej matki wkrótce się wyczerpał. Pomoc rządowa nie pokryła...